Ο Γιώργος Κούρουπας, γεννήθηκε τον Οκτώβρη του 1969 στην Αθήνα, όπου έζησε μέχρι το 2001.

Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής κατά την περίοδο 1985-1988, στο Τρίτο Στέκι Νεολαίας του Δήμου Γαλατσίου κοντά στη ζωγράφο Έβη Ιωάννου, την οποία αντικαθιστούσε περιοδικά (1987-88), διδάσκοντας ζωγραφική στις μικρότερες τάξεις (παιδιά από 6 έως 12 χρόνων).

Από το 1990, έως το 1997, εργάστηκε σαν κατασκευαστής, ζωγράφος σκηνικού και σκηνογράφος στον κινηματογράφο και την τηλεόραση ( διαφημιστικά, ταινίες μικρού μήκους, video clips).

Στη συνέχεια, και σε συνεργασία με τη Βάσω Τσόνογλου, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, κάνοντας κατά κύριο λόγο τοιχογραφίες, ελαιογραφίες και ακρυλικά σε μουσαμά - σε ξενοδοχεία, καταστήματα, εταιρίες και ιδιώτες.

Από το 2001 μέχρι το 2010, εγκαταστάθηκε στη Ρόδο και εργάστηκε σαν ζωγράφος, γλύπτης, διακοσμητής και κατασκευαστής σκηνικού.

Επηρεασμένος από τις παραδοσιακές τέχνες της Ρόδου ασχολήθηκε με την ξυλογλυπτική και με την γλυπτική σε πωρόλιθο, με τα βοτσαλωτά δάπεδα και με τα ψηφιδωτά.

Πήρε μέρος σε τρεις ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής:
Μάρτιος 1987 στην αίθουσα τέχνης του Δήμου Γαλατσίου.
Αύγουστος (Καστελόριζο) και Οκτώβριος 2002 (Αίθουσα Σύγχρονης Τέχνης Ρόδου) στα πλαίσια της διοργάνωσης  Μο.Τέ.Ρ.2.

Έχει επίσης κάνει δύο ατομικές εκθέσεις:
Αύγουστος 2001, στην αίθουσα του Πολιτιστικού Τμήματος της γενέτειράς του Πλατάνας (Κύμη Ευβοίας).
Ιανουάριος 2003, στην αίθουσα Σύγχρονης Τέχνης Ρόδου.

Ασχολούμενος τα τελευταία χρόνια με τη λογοτεχνία, έγραψε δύο -ανέκδοτα- μυθιστορήματα.  Το 1999 ολοκλήρωσε τη «Σιωπή…» καθώς επίσης και τον ομώνυμο πίνακα, και το 2005, το Παράλληλοι Κόσμοι.


Υποκατηγορίες

  • Galleries

  • Precious Unpublished Text Additions

    Ο Γ. Κούρουπας, ως γόνος σουρεαλιστικών επιρροών, ζωγραφίζει ζητώντας περισσότερο την νοητική αντίδραση και λιγότερο τον οπτικό ερεθισμό. Επιπλέον μεταθέτει στα έργα του χαρακτηριστικά απ' την δεύτερη ιδιότητά του: αυτή του σκηνογράφου. Έτσι, οι δημιουργίες του λειτουργούν ως ένας κοσμοχώρος, μία μεταφορική παραπομπή σε καρέ επιστημονικής φαντασίας. Κοιτώντας τον «Ξένο» μεταφερόμαστε στο τέλος της ταινίας “Underground” του Κοστουρίτσα, όπου ένα κομμάτι γης αποσπάται και πλέει απομονωμένο μαζί με τον θίασο. Έτσι ακριβώς, το κομμάτι γης του Κούρουπα, (απόκομμένο απ΄το μυαλό του;) ταξιδεύει στο αχανές σύμπαν, κυοφορώντας τους ιδιόμορφους βλαστούς του.

    Το σημείωμα της Πόλυ Χατζημάρκου, Ιστορικού Τέχνης για την έκθεση στη Ρόδο.