Ο Γ. Κούρουπας, ως γόνος σουρεαλιστικών επιρροών, ζωγραφίζει ζητώντας περισσότερο την νοητική αντίδραση και λιγότερο τον οπτικό ερεθισμό. Επιπλέον μεταθέτει στα έργα του χαρακτηριστικά απ' την δεύτερη ιδιότητά του: αυτή του σκηνογράφου. Έτσι, οι δημιουργίες του λειτουργούν ως ένας κοσμοχώρος, μία μεταφορική παραπομπή σε καρέ επιστημονικής φαντασίας. Κοιτώντας τον «Ξένο» μεταφερόμαστε στο τέλος της ταινίας “Underground” του Κοστουρίτσα, όπου ένα κομμάτι γης αποσπάται και πλέει απομονωμένο μαζί με τον θίασο. Έτσι ακριβώς, το κομμάτι γης του Κούρουπα, (απόκομμένο απ΄το μυαλό του;) ταξιδεύει στο αχανές σύμπαν, κυοφορώντας τους ιδιόμορφους βλαστούς του.

Το σημείωμα της Πόλυ Χατζημάρκου, Ιστορικού Τέχνης για την έκθεση στη Ρόδο.