Εύκολα και Γρήγορα

Καλά ρε γαμότο μου δεν βλέπουμε τίποτα; Τόσο γαιδούρια (Τι μου φταίνε τα καυμένα) έχουμε γίνει; Αν ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνο το 8% του εγκεφάλου (του μυαλού του) για να φτάσει εδώ που είναι σήμερα τότε φαντάσου τι θα είχε κάνει αν χρησιμοποιούσε το διπλάσιο και παραπάνω, θα τα είχε ξεσκίσει όλα. Κάτι δεν έχει γίνει σωστά. Πολύ καιρό πριν κάτι πήγε τόσο στραβά που αυτό που ζούμε σήμερα είναι αποτέλεσμα αυτού του λάθους. Προσωπικά νομίζω ότι αυτό το λάθος γίνεται συνεχώς από όλους μας εδώ και πάρα πολούς αιώνες.Είναι αυτό που λέμε "η επιλογή του εύκολου δρόμου" ή του "εύκολου τρόπου".

 

 

Το λάθος μας τόσα χρόνια έιναι η επιλογή του "εύκολου" γενικώς. Εκεί έχει βασιστεί και η εξέλιξη μας αυτή καθαυτή. Στο πως θα πάμε πιο εύκολα, πως θα κάνουμε πιο εύκολα, πως θα ζήσουμε πιο εύκολα.  Αυτή η        συνειδητή επιλογή για το "εύκολο" χωρίς την παραμικρή σκέψη για τις συνέπειες του βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μας έχει μεταμορφώσει σε νέου τύπου ζοφερά κτήνη όπως αυτά που κατασκέυασαν κάποιοι με φαντασία ίσως και με μελλοντολογική διάθεση για το "RESIDENT EVIL", το "DOOM" και άλλα τέτοιου είδους. Και δυστυχώς τώρα τελευταία στο 'εύκολα" ήρθε και προστέθηκε και το "γρήγορα". Αυτό μιλάμε  είναι ακόμη χειρότερο. Και αυτό γιατί όσο πιο εύκολα τα σκίζαμε όλα μέχρι τώρα, τις τελευταίες δεκαετίες δεν μας έφτανε αυτό αλλά τώρα  πρέπει να τα σκίζουμε και πιο γρήγορα. HOMO ΗYSTERICUS. Απίστευτο. Μου φαίνεται τόσο απίστευτο το κακό που συντελείται που μένω αποσβολωμένος. Και μετά νευριάζω τόσο πολύ. Η οργή που με κατακλύζει... δεν ξέρω πως να την τιθασεύσω. Κι όμως ξέρω πως δεν πρόκειται να πετύχω τίποτα με το να εξωτερικεύσω αυτή την απίστευτη οργή. Απλώς θα ξεσπάσω στιγμιαία, θα ξεχαρμανιάσω και μετά θα τα ξεχάσω όλα. Αυτό επίσης πρέπει να είναι ένα από αυτά που κάνουμε λάθος εδώ και αιώνες. Αφήνουμε την οργή μας να ξεσπάει ξαφνικά και ολοκληρωτικά με οποιονδήποτε τρόπο και για οποιαδήποτε αφορμή. Και μόλις ξεφουντώσουμε ξεχνάμε να ψάξουμε τους λόγους αυτού του ξεσπάσματος οργής, ούτε καν τους θυμόμαστε, δεν μας ενδιαφέρουν άλλωστε. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να αρχίσουμε πάλι από την αρχή να συσσωρεύουμε λόγους και αιτίες στην προσωπική μας χύτρα ταχύτητας έτσι ώστε κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον να ξαναξεσπάσουμε σε νέες εκρήξεις οργής. Η "ευκολία" μας να ζούμε και να κάνουμε πράγματα χωρίς πραγματική συναίσθηση των συνεπειών της ίδιας μας της εύκολης ύπαρξης, πρόσφατα και γρήγορης ύπαρξης. Δυστυχώς έτσι όπως πηγαίνουμε τα τελευταία χρόνια  ο δρόμος μας  δεν είναι "μακρύς και δύσκολος". Σε αυτήν την φράση και όπως εγώ την καταλαβαίνω θα έλεγα μακάρι να ήταν μακρύς και δύσκολος κάτι σημαίνει αυτό. Φοβάμαι όμως πως ο δρόμος μας έτσι όπως τον στρώσαμε είναι "εύκολος και λίγος" ίσως "πολύ λίγος".